کد مطلب:276337 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
حب (دوستی) آن حضرت نسبت به ما
از بحثی كه درباره لطف آن حضرت نسبت به ما در حرف «تاء» گذشت، دوستی آن جناب نیز واضح می شود، زیرا كه لطف میوه محبّت است. همچنین در بخش سوم، حقّ پدر بر فرزند و تشییع مردگان ما؛ در این زمینه مطالبی گذشت.
به هر حال همه احسان آن حضرت در حقّ ما ثمره و نتیجه محبّتش نسبت به ما است ان شاء اللَّه تعالی. ولی یك نكته را كه نباید غافل باشی این كه محبّت او در حقّ ما جز از جهت ایمان و اطاعت ما نسبت به خداوند - عزّوجلّ - نیست، پس اگر محبّت آن بزرگوار را می خواهی، بر تو باد اطاعت خدای تعالی. و مبادا كه با مخالفت كردن با خداوند او را اذیت و با وی دشمنی كنی كه از كسانی خواهی بود كه خداوند درباره آن ها فرموده است: «إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَالآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِیناً»؛ [1] البته آنان كه خدا و رسولش را می آزارند، خداوند در دنیا و آخرت لعنتشان كرده است و بر ایشان عذاب خوار كننده ای آماده نموده است.
و در دار السلام از امام باقرعلیه السلام روایت شده كه به جابر جعفی فرمود: بنده
[ صفحه 151]
جز با اطاعت، به خداوند - تبارك و تعالی - نزدیك نمی شود، دوری از آتش با ما نیست، آن كه مطیع و فرمانبردار خدا باشد، دوست و ولیّ ماست. و هر كه خداوند را معصیت كند، دشمن ماست. و ولایت ما جز با عمل و دوری از گناه به دست نمی آید.
اخبار در این زمینه زیاد است. البته همان طور كه اطاعت خداوند متعال موجب محبّت می شود، همچنین معصیت مایه زوال آن است. چنان كه در كافی از حضرت ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام آمده كه فرمود: امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: هیچ بنده ای نیست مگر این كه چهل سپر بر او هست تا این كه چهل گناه كبیره مرتكب شود، پس هرگاه چهل معصیت كبیره مرتكب شد سپرها از او برداشته می شود. آن گاه خداوند متعال به فرشتگان وحی می كند كه بنده مرا با بال های خود بپوشانید. پس فرشتگان او را با بال های خود می پوشانند، امّا او هیچ زشتی را فروگذار نمی كند، مگر این كه آن را مرتكب شود، تا به حدّی كه با افتخار كارهای زشت خودش را برای مردم بازگو كند. آن گاه فرشتگان می گویند: خداوندا! این بنده تو، هیچ نهی و زشتی را رها نكرد تا این كه مرتكب شد و ما خجالت می كشیم از آنچه انجام می دهد. پس خداوند - عزّوجلّ - وحی می كند كه بال های خود را از او بردارید. و هرگاه این چنین وضعی انجام شد، آن شخص شروع می كند به دشمنی با ما اهل بیت علیهم السلام. پس در این هنگام پوشش او در آسمان پاره می شود و فرشتگان عرضه می دارند: پروردگارا! این بنده تو بدون پوشش ماند؟ پس خداوند - عزّوجلّ - به آن ها وحی می كند: اگر خدای را در او نیازی بود شما را امر نمی كرد كه بال هایتان را از او برگیرید. [2] .
به هر حال همه احسان آن حضرت در حقّ ما ثمره و نتیجه محبّتش نسبت به ما است ان شاء اللَّه تعالی. ولی یك نكته را كه نباید غافل باشی این كه محبّت او در حقّ ما جز از جهت ایمان و اطاعت ما نسبت به خداوند - عزّوجلّ - نیست، پس اگر محبّت آن بزرگوار را می خواهی، بر تو باد اطاعت خدای تعالی. و مبادا كه با مخالفت كردن با خداوند او را اذیت و با وی دشمنی كنی كه از كسانی خواهی بود كه خداوند درباره آن ها فرموده است: «إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَالآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِیناً»؛ [1] البته آنان كه خدا و رسولش را می آزارند، خداوند در دنیا و آخرت لعنتشان كرده است و بر ایشان عذاب خوار كننده ای آماده نموده است.
و در دار السلام از امام باقرعلیه السلام روایت شده كه به جابر جعفی فرمود: بنده
[ صفحه 151]
جز با اطاعت، به خداوند - تبارك و تعالی - نزدیك نمی شود، دوری از آتش با ما نیست، آن كه مطیع و فرمانبردار خدا باشد، دوست و ولیّ ماست. و هر كه خداوند را معصیت كند، دشمن ماست. و ولایت ما جز با عمل و دوری از گناه به دست نمی آید.
اخبار در این زمینه زیاد است. البته همان طور كه اطاعت خداوند متعال موجب محبّت می شود، همچنین معصیت مایه زوال آن است. چنان كه در كافی از حضرت ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام آمده كه فرمود: امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: هیچ بنده ای نیست مگر این كه چهل سپر بر او هست تا این كه چهل گناه كبیره مرتكب شود، پس هرگاه چهل معصیت كبیره مرتكب شد سپرها از او برداشته می شود. آن گاه خداوند متعال به فرشتگان وحی می كند كه بنده مرا با بال های خود بپوشانید. پس فرشتگان او را با بال های خود می پوشانند، امّا او هیچ زشتی را فروگذار نمی كند، مگر این كه آن را مرتكب شود، تا به حدّی كه با افتخار كارهای زشت خودش را برای مردم بازگو كند. آن گاه فرشتگان می گویند: خداوندا! این بنده تو، هیچ نهی و زشتی را رها نكرد تا این كه مرتكب شد و ما خجالت می كشیم از آنچه انجام می دهد. پس خداوند - عزّوجلّ - وحی می كند كه بال های خود را از او بردارید. و هرگاه این چنین وضعی انجام شد، آن شخص شروع می كند به دشمنی با ما اهل بیت علیهم السلام. پس در این هنگام پوشش او در آسمان پاره می شود و فرشتگان عرضه می دارند: پروردگارا! این بنده تو بدون پوشش ماند؟ پس خداوند - عزّوجلّ - به آن ها وحی می كند: اگر خدای را در او نیازی بود شما را امر نمی كرد كه بال هایتان را از او برگیرید. [2] .
[1] سوره احزاب: 57.
[2] كافي: 279:2.